Σεβασμός
Κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του κοινωνίες. Κάθε κοινωνία έχει τη δική της κουλτούρα. Κάθε κουλτούρα έχει το δικό της ήθος. Τη δική της ηθική.
Το δυτικό ορθολογικό πνεύμα προσπάθησε κ προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο. Η Γνώση έγινε το «όπλο» αυτού του πολέμου. Δημιουργήθηκαν κανόνες κ νόμοι. Ηθικοί κ μη. Γραφτοί κ άγραφοι. Νόμοι που η καθολική τους ισχύς θα προέβαλε την αυθεντία της δυτικής σκέψης σε ολόκληρο τον πλανήτη ως της μοναδικής ορθής σκέψης.
Για να κατακτήσει τον κόσμο όμως, το δυτικό ορθολογικό πνεύμα, έπρεπε να κατακτήσει το διαφορετικό, το άλλο , το ξένο προς αυτό. Έπρεπε αρχικά να το υποδουλώσει κ μετέπειτα να το αλλοτριώσει. Να το κάνει όπως εκείνο επιθυμούσε. Να κάνει το διαφορετικό να ανταποκρίνεται στους καθολικούς εκείνους νόμους που είχε δημιουργήσει. Και αυτό γιατί η δυτική γνώση αντιλαμβάνεται το διαφορετικό κυρίως σαν δύο πράγματα: Κατώτερο κ Επικίνδυνο.
Το διαφορετικό όμως δεν φταίει σε τίποτα. Για να κατανοήσεις το διαφορετικό πρέπει να δώσεις μέρος του εαυτού σου. Να παραχωρήσεις μέρος της αυτοεκτίμησής σου. Δηλαδή της «αυθεντίας» σου. Δε φταίει το διαφορετικό που είναι διαφορετικό. Σίγουρα, ο σεβασμός στο συνειδησιακό άλλο σημαίνει πως ετεροποιούνται όσα ξέραμε. Η διαφορετικότητα περνά μέσα από το συνειδησιακό μας σύστημα κ το κλονίζει. Αρχικά φαντάζει ως απειλή.
Κάθε φορά όμως που ανοιγόμαστε στο διαφορετικό εξοικειωνόμαστε σε αυτό.
Το αναγνωρίζουμε ως το δικό μας άλλο. Καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα κολλήματα του παρελθόντος κ επανα-καθορίζουμε τη σχέση μας μαζί του. Όταν γνωρίζεις το άλλο Δε γίνεσαι άλλος. Δε γνωρίζεις τόσο τον άλλο αλλά τον ίδιο σου τον εαυτό.
Το δυτικό ορθολογικό πνεύμα προσπάθησε κ προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο. Η Γνώση έγινε το «όπλο» αυτού του πολέμου. Δημιουργήθηκαν κανόνες κ νόμοι. Ηθικοί κ μη. Γραφτοί κ άγραφοι. Νόμοι που η καθολική τους ισχύς θα προέβαλε την αυθεντία της δυτικής σκέψης σε ολόκληρο τον πλανήτη ως της μοναδικής ορθής σκέψης.
Για να κατακτήσει τον κόσμο όμως, το δυτικό ορθολογικό πνεύμα, έπρεπε να κατακτήσει το διαφορετικό, το άλλο , το ξένο προς αυτό. Έπρεπε αρχικά να το υποδουλώσει κ μετέπειτα να το αλλοτριώσει. Να το κάνει όπως εκείνο επιθυμούσε. Να κάνει το διαφορετικό να ανταποκρίνεται στους καθολικούς εκείνους νόμους που είχε δημιουργήσει. Και αυτό γιατί η δυτική γνώση αντιλαμβάνεται το διαφορετικό κυρίως σαν δύο πράγματα: Κατώτερο κ Επικίνδυνο.
Το διαφορετικό όμως δεν φταίει σε τίποτα. Για να κατανοήσεις το διαφορετικό πρέπει να δώσεις μέρος του εαυτού σου. Να παραχωρήσεις μέρος της αυτοεκτίμησής σου. Δηλαδή της «αυθεντίας» σου. Δε φταίει το διαφορετικό που είναι διαφορετικό. Σίγουρα, ο σεβασμός στο συνειδησιακό άλλο σημαίνει πως ετεροποιούνται όσα ξέραμε. Η διαφορετικότητα περνά μέσα από το συνειδησιακό μας σύστημα κ το κλονίζει. Αρχικά φαντάζει ως απειλή.
Κάθε φορά όμως που ανοιγόμαστε στο διαφορετικό εξοικειωνόμαστε σε αυτό.
Το αναγνωρίζουμε ως το δικό μας άλλο. Καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα κολλήματα του παρελθόντος κ επανα-καθορίζουμε τη σχέση μας μαζί του. Όταν γνωρίζεις το άλλο Δε γίνεσαι άλλος. Δε γνωρίζεις τόσο τον άλλο αλλά τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο Άγγελος του Γιώργου
Ο Άγγελος της Μαρίας
Ο Δικός μου Άγγελος
Η συνείδηση: Αυτοί-Εγώ
Ο Άγγελος της Μαρίας
Ο Δικός μου Άγγελος
Η συνείδηση: Αυτοί-Εγώ
Όταν απέναντι σου λοιπόν έχεις ένα συνειδητοποιημένο και Μεγάλο Διαφορετικό, δε μπορεί να μην αποκτήσεις κάποιες γνώσεις. Δε μπορεί να μην το αναγνωρίσεις. Και όχι βέβαια σε επίπεδο αναγνώρισης των επιτευγμάτων ή της αυθεντίας του διαφορετικού. Αλλά στην αποκρυστάλλωση της ιστορίας του, της κοινωνικής του ύπαρξης κ του δικαιώματός του να συνυπάρχει μαζί σου χωρίς διακρίσεις.
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για έναν Ανυπόκριτο Σεβασμό. Όχι έναν σεβασμό που επιβάλει κάποιος καθολικός νόμος, αλλά έναν σεβασμό που νιώθεις, αντιλαμβάνεσαι κ εκφράζεις.
