Εικόνες

Χθες πήγαμε με το τραμ στη Βούλα. Ο satyroutina, το Μωρό κι εγώ. Ήταν όμορφα. Η θάλασσα είναι ένα είδος ηρεμιστικού για μένα. Την έχω βιώσει από τη στιγμή που γεννήθηκα, έστω και υποσυνείδητα. Η πόλη μου είναι δίπλα σε θάλασσα κ αυτό με έκανε να αποκτήσω μια ακούσια οικειότητα μαζί της. Αναλωθήκαμε σε ανούσιες συζητήσεις περί στρατού. Αναπόφευκτο όταν στην παρέα έχεις στρατιώτη. Ήθελα να μάθω τα αξιώματα τρομάρα μου. Ανθυπολοχαγός, υπολοχαγός, λοχαγός… μετά?... το ξέχασα… πάλι από την αρχή…

Πέρασε η ώρα. Ξεκινήσαμε πάλι με το τραμ. Για Κεραμεικό αυτή τη φορά. Δε μου αρέσει το τραμ. Με ζαλίζει και η αργοπορία του με αγχώνει. Γκρίνιαζα ως συνήθως σε όλη τη διαδρομή. Φτάσαμε Γκάζι. Εκεί θα συναντούσαμε τη Μινιατούρα κ την Κομμώτρια. Κάτσαμε Κάνδαυλο για σουβλάκια μέχρι να έρθουν. Το Μωρό έχυσε την κόλα μέσα στις πατάτες. Έλεος. Είναι ζημιάρικό αρκετά! Φταίει το ζώδιό του λέει ο satyroutina. Μιλήσαμε για ταινίες, για το X-men, το Terminator κ το Lost. Κάναμε πλάκα. Η σερβιτόρα δε μπορούσε να βρει την απόδειξη. Πήγαινε κι ερχόταν, πήγαινε κι ερχόταν. Είχε αγχωθεί πραγματικά. Μια έκφραση ανακούφισης στο πρόσωπό της. Τη βρήκε. «Είμαι άυπνη», μας λέει, «Δεν κοιμήθηκα. Σχόλασα 8 το πρωί κ τώρα είμαι εδώ».

Συνέχεια στο κλαμπ. Ο satyroutina αποχώρησε. Είχε να ασκήσει τα εκλογικά του δικαιώματα πρωί- πρωί. Τρομάρα του. Η Μινιατούρα ήρθε μαζί με ένα αγόρι που γνώρισε στο romeo. Ήπιαμε, γελάσαμε, χορέψαμε λιγάκι. Φιλήθηκα με το Μωρό, είδα τις ίδιες φάτσες, τα ίδια κορμιά να χορεύουν, τις ίδιες ψυχές να ανοίγονται μπροστά στα μάτια μου αποκαλύπτοντας την βαθύτερη τους αλήθεια. Μια αλήθεια που ίσως κρατούν κρυμμένη στην καθημερινή τους ζωή. Ίσως κ όχι…

Έφυγα μόνος. Είχα ζαλιστεί. Δε ξέρω τι ήταν αυτό που ήπια. Πήγα να πάρω ταξί. Το μετάνιωσα. Αποφάσισα να περπατήσω μέχρι το Σύνταγμα. Τρελός? Όχι. Είχα ανάγκη να ηρεμήσω από τη βαβούρα. Πέρασα μπροστά από τα αρχαία του Κεραμεικού. Το χθες κ το σήμερα μαζί. Τόσο κοντά κ τόσο μακριά συνάμα. Αλλοδαποί κ γύφτοι είχαν αρχίσει να στήνουν ένα παζάρι. Τι ήταν αυτό? Βιβλία σκισμένα, cd σπασμένα, γραφομηχανές, ένας υπολογιστής του 80. Ρούχα κ παπούτσια μεταχειρισμένα, πολυέλαιοι, αγαλματίδια, αρκουδάκια της παιδικής μου ηλικίας, σαπούνια, εκατοντάδες σαπούνια. Λες κ τα είχαν εκεί συμβολικά, για να ξεπλύνουν τη βρώμα από όλα αυτά τα πράγματα που έμοιαζαν πιο παλιά κ από τα αρχαία του Κεραμεικού.

Ένιωσα περίεργα. Σκέφτηκα πως όσο κ να τα ξεπλύνεις από τη βρωμιά των χρόνων, ποτέ μα ποτέ δε θα μπορέσουν να καθαριστούν από τη δύναμη τις ιστορίας τους. Κάθε ένα είχε το δικό του παρελθόν που ακόμα και αν δεν το γνώριζες, το έβλεπες. Το έβλεπες στο σώμα τους, το αισθανόσουν στην ψυχή σου κατά έναν περίεργο τρόπο. Θα μπορούσα να πλάθω ιστορίες στο κεφάλι μου με τις ώρες για κάθε ένα από αυτά. «Βαριά», πολύ «βαριά» αυτά τα αντικείμενα για μένα. Υπήρχαν άνθρωποι που τα κοιτούσαν με το φακό. Δεν είχε ξημερώσει ακόμη.

Περπάτησα δίπλα στη στοά του Αττάλου. Τα μαγαζιά έπλεναν τον πεζόδρομο. Έχω περάσει ωραίες στιγμές εδώ σκέφτηκα. Κ με τον satyroutina κ με άλλα παιδιά. Ένας κύριος βρήκε χρήματα μέσα στα νερά. Πέντε ευρώ το πολύ. Έσκυψε κ πήρε το βρεγμένο χαρτονόμισμα γρήγορα. Σαν κλέφτης.

Τα αρχαία, το τζαμί, η εκκλησία. Όλα μαζί σαν ένα συνονθύλευμα. Στο Μοναστηράκι είχε κόσμο. Πολύ κόσμο που καθόταν στην πλατεία. Άλλοι έπιναν, άλλοι γελούσαν, άλλοι χόρευαν. Άλλοι πάλι ερωτεύονταν. Κάποιος έπαιζε κιθάρα. Στρίβω στην Μητροπόλεως. Βλέπω αυτή την παράνοια για ακόμη μια φορά κ βάζω τα γέλια: Σουβλάκι για διαιτητικούς με 0% λιπαρά. Ποιος το σκέφτηκε? Συνέχισα Μητροπόλεως. Δεν ήθελα να περπατήσω στην Ερμού. Ήθελα να είμαι μόνος. Ήμουν βυθισμένος σε σκέψεις κ εικόνες. Σε έναν άλλο κόσμο.

Τότε ξαφνικά ένα κάμπριο με 4 αλλοδαπούς φρενάρει απότομα μπροστά μου. Έκανε φοβερό θόρυβο μέσα στη νύχτα. Πάγωσα. Με έπιασε κρύος ιδρώτας. Ένιωθα τους χτύπους της καρδίας μου στο κεφάλι μου. Τι θα κάνω σκέφτηκα. Ήθελα να βρω έναν παράδρομο προς την Ερμού αλλά δεν υπήρχε. Επιτάχυνα το βήμα μου. Προσπάθησα να ακούσω τι γινόταν. Δεν άκουσα τίποτα. Πρέπει να είχαν προχωρήσει. Ηρέμησα.

Έφτασα Σύνταγμα. Κόσμος, κόσμος, κόσμος. Το περίπτερο της ΟΝΝΕΔ στην πλατεία δέσποζε κατάφωτο. Ο Καραμανλής με χαιρετούσε απ όπου κ να γυρνούσα το κεφάλι μου. Παντού σημαίες. Έχουμε εκλογές σήμερα. Το είχα ξεχάσει. Ήθελα κ γω να ψηφίσω αλλά είμαι μακριά. Οι κυριακάτικες είχαν βγει. Ο κόσμος κρατούσε στα χέρια του σακούλες με εφημερίδες. Θα λένε για τις εκλογές σκέφτηκα. Πέρασα το δρόμο με κόκκινο. Κάτι Αμερικάνοι με τεράστιες βαλίτσες έρχονταν από το Χ95. Αυτοί σταμάτησαν στο φανάρι αν και δεν περνούσαν αυτοκίνητα. Ντράπηκα λιγάκι.

Ώρα να πάρω ταξί για Ζωγράφου. Είχα καιρό να περπατήσω μόνος. Μου άρεσε. Ήταν ένα είδος ψυχανάλυσης που το είχα ανάγκη χθες το βράδυ. Όταν είσαι μόνος σκέφτεσαι διάφορα πράγματα. Πολλά κ διάφορα. Μπροστά μου η Βουλή. Πιο δίπλα ο Λυκαβηττός. Ωχ! Ξημέρωσε! Δεν το είχα καταλάβει… Καλό μου ξημέρωμα λοιπόν…

PS1 Ο satyroutina είναι φίλος μου κάμποσα χρόνια. Ήμασταν συμφοιτητές στην πρώτη μου σχολή. Έχουμε αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση όλο αυτό τον καιρό. Με ανέχεται αρκετά αφού ως γνωστόν δεν είμαι κ ο πιο εύκολος άνθρωπος… χεχε

PS2 Η Μινιατούρα για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ένας γνωστός μου. Η Κομμώτρια είναι κοπέλα.

PS3 Ήθελα να ποστάρω αυτό το κείμενο σήμερα τα ξημερώματα όταν επέστρεψα σπίτι μου. Κάποιος όμως μου άλλαξε τα σχέδια...

Στο επόμενο ποστ: Η Ιστορία μέσα στην ιστορία…

12 έκαναν μια ευχή...:

b|a|s|n\i/a είπε...

αυτές οι βόλτες εκείνες τις ώρες πόσο γεμάτες γαλήνιες μοιάζουν μα και πόσο κενές την ίδια στιγμή, μερικές φορές.
πολύ καλό σου βράδυ!

turigr είπε...

Πολύ ζωντανή η αφήγησή σου, έντονες οι εικόνες!
Υ.Γ. Να προσέχεις τα βράδυα όταν κυκλοφορείς μόνος σου.

THANOS είπε...

Eίωαι υπέροχο πόσες σκέψεις μπορείς να κάνεις παρατηρώντας πράγματα φαινομενικά ασήμαντα.
Τελικά το Μωρό είναι το κάρμα σου :))

xipasmenos είπε...

se apolambanw, perigrafeis mia bolta toso perigrafika pou einai sa na perpatagame dipla sou.... :)

ianos είπε...

apoti fainete den isoun monos sou....eixes kai emas mazi...toulaxiston etsi eniosa...

the boy with the arab strap είπε...

ωραια αφηγηση, και ωραια η πρωινη βολτα μεχρι το συνταγμα , συνηθως και εγω επιστρεφω με τα ποδια σπιτι .

mahler76 είπε...

Η Μινιατούρα είναι επίσης ο επόμενος μου γκόμενος.

xipasmenos είπε...

mahlerako σαν γλυκουλι-μπιμπελό που είσαι θα σας βάλω σε μια γωνιά στο σπίτι μου με τη μινιατούρα....

mahler76 είπε...

@xipasmenos
ξέρεις την Μινιατούρα? τότε θα μου πείς αν ήμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον γιατί εγώ αυτό νιώθω!!!!

*gis είπε...

@basnia
Έχεις δίκιο. Το νόημα το δίνουμε εμείς. Να είσαι καλά

@turigr
Σ ευχαριστώ. Είσαι πολύ γλυκός, θα προσπαθήσω να προσέχω… :P

@THANOS
Όντως υπέροχο. Δεν ξέρω αν το Μωρό είναι το κάρμα μου. Θα δείξει…

@xipasmenos
Σ ευχαριστώ πολύ

@ianos
Χαίρομαι που κατάφερα να σε πάω μια βόλτα. Έστω κ μέσα από ένα απλό κείμενο. Σ ευχαριστώ

@~~~...~~~
Σ ευχαριστώ. Όμορφη συνήθεια…

@xipasmenos
Αχ, θα είναι τόσο ταιριαστό ζευγάρι! Τον φαντάζομαι στο pride δίπλα-δίπλα με τη Μινιατούρα. Μας είπε θα ντυθεί κ στα άσπρα…

@mahler76
Που να την ξέρει καλέ ο άνθρωπος?

karkinos7 είπε...

Λοιπόν η θάλασσα ηρεμεί και εμένα τα μέσα μου,οι επόμενοι στρατιωτικοί βαθμοί είναι ανθυπασπιστής,αρχιλοχίας,λοχίας,δεκαννέας,φαντάρος.....Ωραία η βόλτα σου στην Αθήνα γεμάτη πλούσια συναισθήματα......

*gis είπε...

@gaykarkinos
Eisai poly glykos. thnx!

Δημοσίευση σχολίου