Πρώτο ραντεβουδάκι…

Ουφ... Επέστρεψα επιτέλους. Είχα πάει Θησείο για καφέ. Πρώτο ραντεβού με ένα παιδί που γνώρισα χθες στο Romeo. Είμαι γρήγορος θα μου πείτε. Μπορεί ναι, μπορεί κ όχι. Απλά σιχαίνομαι το μσν. Το βαριέμαι. Θα μου πείτε εάν ήταν έτσι θα βγαίναμε συνέχεια για καφέ. Δίκιο έχετε. Αλλά εγώ δεν το κάνω συχνά. Είχα να βγω πρώτο ραντεβού εδώ κ πάρα πολύ καιρό.

Κατά τις 8 φτάνω στο σταθμό του ΗΣΑΠ. Με περίμενε. Κοντούλης, χοντρούλης, πολύ γλυκός, σαν μωράκι ένα πράγμα. Μπορείς να τον πεις αρκετά όμορφο κ συμπαθητικό. Δυστυχώς όμως εμφανισιακά δεν ήταν ο τύπος μου. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή. Το είδα. Θα μου πεις τι ψάχνεις? Τι ζητάς? Αυτό όμως δε μπορώ να στο πω με σιγουριά. Θα στο πω όταν το βρω, κάποια στιγμή…

-Είσαι ο Ε.Θ? του λέω
-Ναι. Εσύ είσαι ο Γιώργος? μου απαντά
Κι έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας. Πολύ ενδιαφέρον παιδί. Φάνηκε από τις πρώτες μας κουβέντες. Δεν υπήρξε στιγμή αμηχανίας. Αισθάνθηκα πολύ άνετα αμέσως. Δε χρειαζόταν να σκεφτώ τι θα πω παρακάτω. Απλά με παρέσυρε κ γω ακολουθούσα. Η κουβέντα πολύ γρήγορα έφτασε στην μεγάλη του αγάπη. Το θέατρο. Αγαπά πολύ το θέατρο όπως κι εγώ. Για λίγο χάσαμε την αίσθηση του χρόνου. Μπήκαμε σε μονοπάτια τόσο μοναδικά που μόνο να τα αισθανθείς μπορείς. Όχι να τα περιγράψεις.

Αυτή την περίοδο σκηνοθετεί! Τρελάθηκα. Δε μπορείτε να φανταστείτε πως ένιωσα. Ανυπομονώ ήδη να πάω σε κάποια από τις πρόβες. Κ μόνο που το σκέφτομαι ανατριχιάζω από δέος κ προσμονή.

Κατά τις 11 φύγαμε από την καφετέρια. Περπατήσαμε τη διαδρομή Θησείο-Γκάζι. Ήταν πολύ όμορφα απόψε. Ήσυχα. Πολύ ήσυχα. Μπήκαμε στο μετρό του Κεραμεικού. Χωριστήκαμε στο Μοναστηράκι…